Vandaag weer eens een ouderwetse Phas-vergadering: met dank aan Cara heerlijk gegeten (kip uit de oven, dito aardappelen en een goede salade, tiramisu na en chocolate-chip cookies bij de koffie). Herinneringen opgehaald en Mike horen schelden op de Yankees…. we zijn er klaar voor.
Het eerste besluit van de avond dan maar: we moeten onze uitnodiging voor het kaderuitje maar eens gaan verdienen. Dan aan de slag om de teksten die nog in de pijplijn zitten (het briljante honkbalmoment van Jorrit bijvoorbeeld) op de website te zetten.
Dat alles is niet meer dan een opmaat voor existentiële vraag waar de de redactie al maanden mee worstelt: ‘Waarom is de Phas op aarde? Kunnen we als redactie niet beter een eetclub worden (net als honbal Heren 2 trouwens)? Willen de Wombats nog wel wat van ons en zo ja…. WAT?!’ Fons durft niet te zeggen dat de papieren Phas weer terug moet komen, Mike denk dat we meer content moeten hebben en meer mensen moeten motiveren om stukjes te schrijven. (Intussen scoren de Yankees en verslechtert het humeur van Mike.) Misschien zijn we gewoon te oud geworden en moeten we:
- De printer uit de kast halen en op kettingpapier iedere maand een nieuwsbrief rondfietsen waarin we klagen over die zuipende en rokende studenten?
- Of, gaan we verder met de online-variant en gaan we iedereen platspammen als er weer 100 woorden zijn verschenen?
- Of, geven we het stokje door aan de Facebook-generatie?
Wij weten het niet en gaan het maar eens vragen. Dus hierbij een waarschuwing aan alle jonge dames bij de Wombats: als er een wat oudere grijze heer je begint uit te vragen over je voorkeuren, dan heet hij waarschijnlijk Fons. Hij is niet gevaarlijk… althans niet heel erg.
De redactie