Normaal gezien is een tweede team een soort van kweekvijver voor het eerste team. Meestal bestaat het uit een paar ervaren spelers die zich ontfermen over de wat jongere, minder ervaren, spelers met als doel ze klaar te stomen voor het echte werk. Qua samenstelling komt dit aardig overeen met die van Wombats heren 2, maar daar houdt de overeenkomst dan ook mee op. De Wombats zijn waarschijnlijk niet alleen de meest intellectuele club van Nederland, maar ook de meest tegendraadse! Van een kweekvijver is nauwelijks sprake; je kunt het team beter typeren als afvoerputje. Met name de uitgerangeerde honkballers die het nog net trekken, slijten hier hun laatste seizoenen in de waan dat ze zich nog honkballer mogen blijven noemen, alvorens ze vertrekken naar de eeuwige softbalvelden. Van de jonkies in het team valt ook niet al te veel te verwachten. De meeste zijn nog bezig te ontdekken hoeveel bier en sigaretten ze op een zaterdagavond kunnen wegwerken. Enige ambitie om door te groeien naar het “eerste” heb ik nog nauwelijks kunnen ontdekken. Maar gelukkig wordt dat ook niet van ze verwacht. Laat die laffe honden van het eerste maar zelf voor hun opvolging zorgen. Ze moeten met hun fikken van onze jongens afblijven, anders zullen ze het bezuren.
Hoe verloopt nou eigenlijk een seizoen met Heren 2? De laatste jaren niet zo heel goed; meestal zit ik er zelf halverwege het seizoen al bijna doorheen vanwege het pure gebrek aan enig sportief succes. Dit is niet verwonderlijk vanwege de bijzonder lage trainingsopkomst. Tel daar bij op dat de meeste wedstrijden beginnen als de kroegen net sluiten en je hebt een ideale uitgangspositie voor een plekje onder aan de ranglijst. Eigenlijk werd er alleen maar een enkele keer gewonnen van het enige team dat nog ouder en slechter is: Quick. Afgelopen seizoen was echter anders… Nee, de trainingsopkomst was nog steeds beneden alle peil. En nee, we kregen niet een oud hoofdklasse pitcher in de gelederen. Ik kan er niet echt de vinger op leggen, maar ik denk dat het kwam door ons nieuwe geheime wapen: MOL! Jawel, dit jaar hadden we een heuse coach. Iemand die nog ouder is dan de oudste drie van het team bij elkaar, dus die heeft zoveel ervaring dat je daar alles klakkeloos van aanneemt. En met een gehoorzaam team en een tactische mastermind, moet het kinderspel zijn om ook eens van een ander team te winnen dan Quick. En verdomd dat moment kwam er!
Na 2 verplichte overwinningen op Quick en een aantal verwachte nederlagen tegen de andere teams, werd het toch eens tijd om te gaan stunten. Hilversum Hurricanes had de twijfelachtige eer om van Wombats 2 te mogen verliezen. Na een verliespot tegen deze jongens eerder het seizoen gooide Mol het over een compleet andere boeg. Hij stapte zelf het veld in en verzamelde een volledig 40+ binnenveld om zich heen. De beer ging eindelijk los en Hilversum werd vakkundig de oren gewassen. Dit kunstje hebben we nog eens herhaald tegen Domstad en toen wisten we dat we het in ons hadden. Dat het daarna er ook niet meer uitgekomen is, maakt eigenlijk niet uit, want nu weten we dat we het kunnen!
Volgend seizoen zullen we deze stijgende lijn doortrekken. Er zijn geen afvallers, dus met wat versterking zouden we zomaar 6 of meer wedstrijden naar ons toe kunnen trekken. Dat gezegd hebbende, wil ik alle spelers van Wombats 2 bedanken voor het leuke seizoen 2012. Ik heb weer eens ouderwets genoten van honkbal!
Fons