Terugblikkend op een lange illustere carriere hebben we Fons gevraagd naar zijn mooiste honkbalmoment…. voordat hij volgend jaar aan de softbal gaat:
Voor mijn mooiste honkbalmoment moet ik behoorlijk in het verleden gaan graven. De laatste 7 jaar in Wombats 2 waren duidelijk “7 magere jaren” na de toptijd in Wombats 1. Afijn, ettelijke jaren geleden (ik weet niet meer precies), speelden we tegen een combinatieteam van FAK en Red Caps.
Het veld van Red Caps in Leusden was het strijdtoneel. De score ging gelijk op en in een van de eerste slagbeurten was het dan eindelijk zover: ik sloeg mijn allereerste (en tot vandaag de laatste) echte homerun! Grote vreugde natuurlijk en een slagbeurt later lukte het bijna weer. Helaas kwam ik toen een paar meter te kort, maar goed, die eerste had ik toch lekker in m’n zak zitten. De rest van het team sloeg ook goed, maar de Wombats kennende is dat geen garantie voor een klinkende overwinning. Het dreigde dan ook helemaal fout af te lopen. De combinatie van het slaan van m’n eerste homerun met een verlieswedstrijd was geen prettig vooruitzicht. Tot overmaat van ramp stond in de laatste inning Gabor op de heuvel, ja, huiveringwekkend! De stand was intussen opgelopen tot 22-23 (in ons voordeel) en met volle honken en twee nullen kon het niet veel spannender worden. Gabor deed er nog een schepje bovenop door tot volle bak te komen. Toen volgde de laatste pitch………….
Verkloot Gabor het door een 4e wijdbal te gooien? Wordt de bal geslagen en verkloot iemand anders het? Of wordt Gabor de held van de wedstrijd?
Het moment suprême ben ik nooit vergeten. Ik dacht alleen maar “verkloot het niet Gabor, verkloot het niet, want ik doe je wat!” Gabor maakt z’n windup, gooit een curvebal, de slagman swingt en……….raakt alleen maar lucht! Drie slag! En de Wombats winnen! Ik kon het niet geloven, maar het was waar! Enkele teamgenoten vonden m’n vreugdekreten een beetje overdreven, maar dat kon me geen reet schelen. Zij hadden geen homerun geslagen en ikke lekker wel. Vandaar dat dit in mijn herinnering een van de mooiste honkbalmomenten was.
Fons.