“Zo, dus jij gaat softballen voor je 50e”, kreeg ik naar m’n hoofd geslingerd. Tja, dat had ik natuurlijk kunnen verwachten. Ik heb tenslotte flink zitten stoken toen Heren Softbal 2 werd opgericht en daarbij heb ik geen blad voor de mond genomen. De messen zullen nu wel flink worden geslepen in HSB2, want hier hebben die sukkels natuurlijk op zitten wachten. Hun vingers zullen wel jeuken om mij eens goed op m’n nummer te zetten. Mooi dat ik daar niet aan mee ga werken.
Even voor de duidelijkheid, ik heb de definitieve overstap nog niet gemaakt. Ik heb me dit jaar als dubbellid ingeschreven, zodat ik officieel nog niet te boek sta als softballer. Ik wil alleen een beetje proberen hoe dat ook alweer gaat, dat softbal. Dan weet ik of er inderdaad nog leven is na honkbaldood die onherroepelijk eraan zit te komen. Nu moet ik ook toegeven dat het honkbalniveau in Heren 2 me de laatste jaren danig op de proef heeft gesteld. Na de laatste 3 a 4 dramatisch verlopen seizoenen vond ik het erg moeilijk om toch weer aan een volgend seizoen te beginnen. Maar de pijp definitief aan Maarten overdragen is me nog niet gelukt. Mede dat Marnix, Hans en Mike gewoon stug blijven doorgaan weerhoudt mij ervan om het bijltje erbij neer te leggen. Ik zit dus in een soort van tussenfase: aan de ene kant ben ik nog niet helemaal klaar mét honkbal en aan de andere kant ben ik nog niet helemaal klaar vóór herensoftbal. Dan neem je dus de gulden middenweg: dubbellid.
Dus als ik over … jaar de definitieve overstap ga maken, dan hoef ik niet in één keer in het diepe te springen. Mocht dat moment toch voor het seizoen van 2019 komen, dan is dat maar zo. Ik heb trouwens nooit beweerd dat ik de overstap niet voor m’n 50e zou maken. Ik heb alleen geschreven dat ik daar naar zou streven…
Fons.