Van de leden, Wombats uit of thuis, altijd lastig

Eind september was het weer tijd voor het toernooi in Enschede. Na vele enthousiaste verhalen over dronken wombats in blokhutten op de campus was ik erg benieuwd en blij dat we het toernooi dit jaar in het teamuitje hadden opgenomen. Dit beloofde veel goeds….

 

Lafjes

Toen de aanmeldingen uiteindelijk binnen waren bleek het aantal deelnemende leden tegen te vallen en de enige man, Janko, trok zich zelfs lafjes in de week van het toernooi terug. Met een team van ongeveer 14 strijdbare dames stonden we klaar op zaterdagochtend om een paar Duitse teams in de pan te hakken. Helaas ging dit allemaal niet zo voorspoedig als we hoopten. Het weer was gelukkig beter dan onze softbalkunsten. Toen bleek dat we alleen van een dronken studententeam konden winnen hebben we onze charmes in de strijd gegooid. Dit was succesvoller. Door afleidingstechnieken toe te passen op de eerste honkman konden we nog wat nullen voorkomen maar tegen home-run-slaande mannen waren we toch echt niet opgewassen.

 

Geen blokhut

Tijdens het opzetten van de tenten drong het besef langzaam door dat we eind september gingen kamperen en dat het dan (vooral ’s nachts) nogal koud kan zijn…. Een blokhut was achteraf best fijn geweest! Vooral omdat de feeststemming na het lekkere Mexicaanse buffet een beetje inzakte. Veel toernooideelnemers gingen naar huis of in hun warme blokhutten meegebrachte sterke drank atten terwijl wij in de kroeg achterbleven. Een rondje over de campus was verfrissend maar bracht ook niet veel vermaak, gelukkig was bij terugkomst in het café de feestvreugde alweer wat meer aanwezig. Laat op de avond kwam het feestje los en werden de teams flink gemixt. De voetjes gingen heftig van de vloer! De charme en het ritmegevoel van de aanwezige honkballers viel tegen (waar zijn toch die wombats als je ze nodig hebt?!?) maar gezellig werd het! Dat bewezen ook de brakke hoofden de volgende dag bij de ontbijttafel. Er moest weer vroeg gespeeld worden en dat hakte erin!

 

Gouden knuppel

Dat we de gouden knuppel voor beste damesteam in de wacht sleepten maakte het katerleed weer goed waardoor we terugkijken op een geslaagd en heel gezellig toernooi. Volgend jaar moeten we zeker weer met meer Wombats richting het Oosten!

Susanne

Wombats uit of thuis, altijd lastig

Het kaderuitje: dé reden om in een commissie te gaan, trainer of coach te worden of een andere randactiviteit te vervullen omtrent de Wombats. Dit jaar vond het kaderuitje plaats op 13 oktober en het was uiteraard tot op de dag zelf nog een mysterie wat we gingen doen.

Zaterdag 13 oktober was een typische herfstdag met veel regen en wind. Gelukkig heeft niemand zich door de weersvoorspellingen laten tegenhouden en stonden we met zo’n 25 man vol verwachting op het veld. Al vrij snel werd door de jongeman met een opvallende stick in zijn rugzak duidelijk dat we lacrosse gingen spelen.

 

De clinic werd gegeven door twee mannen van de Domstad Devils. Voor degenen die niet weten wat lacrosse precies is: google het maar even. Kort gezegd komt het neer op de bal overgooien met een soort tok op een stokje met als doel de bal in het doel krijgen.

 

We begonnen eerst met wat warming-up oefeningen en daarna mocht iedereen zijn eigen stick uitkiezen en oefenen met gooien en vangen. Je had de keuze uit een mannenstick en een vrouwenstick. De mannenstick heeft een soort vangnetje omdat bij mannenlacrosse het spel veel fysieker is en daardoor de bal sneller verloren gaat. Het vangnetje bij de vrouwenstick is veel kleiner. Al gauw bleek dat het gooien met de vrouwenstick over het algemeen makkelijker is, maar dat het vangen beter gaat met de mannenstick. Het vergt dus flink wat oefening voordat je het vangen en gooien onder de knie hebt.

 

Daarna gingen we oefenen met scoopen. Dit ging velen goed af aangezien het scoopen bij lacrosse vergelijkbaar is met scoopen bij softbal. Tevens werd er geoefend met cradelen ofwel het ‘wiegen’ van de bal in je netje om je tegenstander te kunnen ontwijken en tegelijkertijd de bal bij je te kunnen houden. Ten slotte ging we oefenen met op doel gooien, het uiteindelijke doel van lacrosse.

 

Na de koffiepauze werd er eerst nog geoefend op aanvalsmanoeuvres en verdedigingsstrategieën en daarna waren we klaar voor het echte werk: wedstrijden spelen! In het begin ging het nogal chaotisch en leek het meer op hockey dan op lacrosse. Ook werd er af en toe nogal lomp met de lacrossestick gezwaaid. Bij lacrosse mag je namelijk de bal uit iemand zijn netje slaan, maar als amateur gaat dit nogal eens fout. Dit resulteerde in flink wat klappen op elkaars handen en af en toe een tik tegen elkaars hoofd of lichaam. Toen werd besloten om vijf tegen vijf te gaan spelen, kwam er wat meer rust en structuur in het spel en werden mensen goed vrijgespeeld en werd er gescoord.

 

Al met al een erg leuke dag en een leuke sport om eens gespeeld te hebben!